Ελληνες Πολυθεϊστές πολεμούσαν κατά των Οθωμανών μετά την άλωση της πόλης το 1453 με το όνομα «στρατιότι» («strattioti»)

Για του οπαδούς του Πλήθωνος μετά το 1453 ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά, συνήθως λέγεται ή γράφεται στα πεταχτά ότι οι περισσότεροι «έφυγαν στην Δύση», δηλάδή στην Ιταλία και τα πράγματα σταματάνε εκεί. Με εξαίρεση τον Βησσαρίωνα και κάποια ακόμα ελάχιστα ονόματα που ανιχνεύουμε κυρίως λόγω του συγγραφικού τους έργου, δεν γνωρίζουμε τίποτε απολύτως, ούτε για εκείνους που όντως «έφυγαν στην Δύση», ούτε για εκείνους, που ήσαν και οι περισσότεροι, οι οποίοι παρέμειναν στον Μωριά και αντιστάθηκαν ένοπλα στους εισβολείς Οθωμανούς.

Ιστορικά στοιχεία γι’ αυτήν την αντίσταση υπάρχουν πολύ λίγα, και κυρίως αποτελούνται από ό,τι μπόρεσε να διασωθεί γύρω από τα πρόσωπα που ηγήθηκαν αυτής, όπως λ.χ οι ηπειρωτικής καταγωγής πολέμαρχοι «στρατιότι» («strattioti») Θεόδωρος Μπούας και Κορκόδειλος ή Κορκόντυλος Κλαδάς, στους οποίους άλλωστε θα αναφερθούμε στην συνέχεια του παρόντος κατά την παρουσίαση των γεγονότων εκείνης της εποχής. Κάποια ελάχιστα στοιχεία όμως, «μη ιστορικά» βεβαίως κατά την σύγχρονη αντίληψη του ιστορικού επιστημονισμού, αφού δεν βασίζονται σε γραπτή πηγή, είναι γνωστά μέσα από στόμα με στόμα μετάδοση, που πάει να πει μέσα από αυτό που πραγματικά είναι «παράδοση» και μέσα από αυτά ακριβώς πιστοποιείται όντως συμμετοχή «πληθωνιστών» σε εκείνον τον απελπισμένο αμυντικό αγώνα κατά των Οθωμανών.

Υποχρεωμένος να ακολουθήσει τους κανόνες του αντιφατικότατου ιστορικού επιστημονισμού (που έχει θεοποιήσει την «πρωτογενή» γραπτή πηγή, ακόμα και αν αυτή κραυγαλέα αποτυπώνει «παράδοση» ή, ακόμη χειρότερα, λαϊκή φημολογία), ο γράφων προτίθεται να παρουσιάσει μελλοντικά αυτή την μεταδοθείσα Ιστορία μέσα από ένα ιστορικό «μυθιστόρημα», για να γίνει τουλάχιστον γνωστή σε όσους είναι όντως διατεθειμένοι για κάτι τέτοιο –οι υπόλοιποι ας πάνε να διαβάσουν «έγκυρη» Ιστορία, βασισμένη σε παραληρήματα καλόγερων ή λαϊκούς μύθους του παρελθόντος που απλώς έτυχε να περάσουν πριν από κάποιους αιώνες επάνω σε χαρτί, ώστε σήμερα να εκλαμβάνονται ηλιθιωδώς ως πέρα για πέρα «έγκυρες» ιστορικές «πηγές» και μάλιστα… «πρωτογενείς».

Για την ώρα θα αναφερθούμε απλώς στο όνομα Γεώργιος ή Κυργιώργης Δαιμονογιάννης, που πρέπει να γεννήθηκε κάπου γύρω στα 1435, αφού «αγένειος ακόμα γνώρισε για πρώτη φορά τον δάσκαλο Γομοστό» δηλαδή τον Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα, τον φιλόσοφο του Μυστρά και ιδρυτή του πολυθεϊστικού «Κύκλου» της τότε Λακωνίας «λίγο πριν αποθάνει», δηλαδή λίγο πριν το έτος 1452. Η παράδοση αναφέρει τον Κυργιώργη Δαιμονογιάννη «στρατιότι» στην υπηρεσία των Ενετών κατά το ξέσπασμα του πρώτου Ενετοτουρκικού Πολέμου το 1463 και ιδρυτή και πρώτο «μάγιστρο» το επόμενο έτος (1464) της μυστικής αδελφότητας των αρκετών εναπομεινάντων στον Μωριά «πληθωνιστών», η οποία αποσκοπούσε στην πραγμάτωση του οράμματος του διδασκάλου, δηλαδή στην εθνική απελευθέρωση και αυθυπαρξία των Ελλήνων και στην παλινόρθωση του καθοριστικού πολυθεϊσμού τους.

Τα τελευταία δεδομένα από την ίδια παράδοση, θέλουν τον Δαιμονογιάννη να αγωνίζεται δίπλα στον ηρωϊκό Κορκόδειλο Κλαδά τόσο στην πρώτη φάση του αντάρτικου αγώνα του, έπειτα από την προδοσία των Ενετών το 1479, όσο και στην δεύτερη, μία δεκαετία αργότερα, που έληξε με τον μαρτυρικό θάνατο του θρυλικού πολέμαρχου το έτος 1490. Τους δυο άνδρες συνέδεε φιλία στενή, αλλά και κάτι ακόμα: ο έρωτας του Κλαδά για την εξαδέλφη του Δαιμονογιάννη Βασιλική. Ο καταπονημένος από τους συνεχείς αγώνες και τις κακουχίες Κυργιώργης Δαιμονογιάννης, ηγήθηκε του «δρουγγού» του για τρία ακόμη χρόνια. Πέθανε μετά από εμπύρετη ασθένεια το 1493, στα αντάρτικα καταφύγια του βόρειου Ταϋγέτου. Οι εναπομείναντες συμμαχητές και αδελφοί έθαψαν με τιμές τον πολέμαρχο πρώτο «μάγιστρο» και, προσπαθώντας να είναι συνεπείς με τα πάτρια, αποτέφρωσαν το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ..

Σχόλιο δικό μου : Πάντως, όχι πως περίμενα κάτι άλλο αλλά η σελίδα του ΓΕΣ τους παρουσιάζει Ορθόδοξους Χριστιανούς και προστάτες ορθόδοξων ναών  http://www.army.gr/default.php?pname=TAKTIKH_ORGANOSI_ETHIMA

και από άλλη σελίδα διαβάστε :
αναφορά για τον Αγ. Γεώργιο μαζί με μια εικόνα της Δευτέρας Παρουσίας που απ' το κείμενο προκύπτει ότι απασχολούσε ιδιαίτερα τους τραχείς άμα και ευλαβικούς εκείνους Στρατιώτες

Τη 4 Οκτωβρίου 1511 οι εν Ενετία Στρατιώται υπέβαλον εις το συμβούλιον των Δέκα αναφοράν, ήτις αυθημερόν εγένετο δεκτή, και ακυρωθέντων των κατά της ελληνικής εκκλησίας παλαιών δογμάτων, επετράπη εις τα ελληνικόν γένος να θεμελίωση την επ' ονόματι του πάτρωνος και οδηγού των Στρατιωτών αγίου Γεωργίου* μέχρις του νυν διατηρουμένην Ελληνικήν εκκλησίαν.

http://www.antifono.gr/portal/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1/3495-%CE%9F-%CE%B5%CE%BD-%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%91%CE%B3-%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD.html



Όλα τα blogs που ασχολούνται με τα πατρώα εθνικά θέματα και μόνο
http://ethnika-patroa.blogspot.gr/


Σε σχόλια απαντώ μόνο σε όσα γίνονται εδώ στο ιστολόγιο μου και όχι σε κοινωνικά δίκτυα

Η ανάρτηση μου είναι μία καθαρά προσωπική , φιλοσοφική και ερασιτεχνική άποψη και δεν φέρει καμία
δημοσιογραφική ή επιστημονική τεκμηρίωση από εμένα ,
αν σας κινήσουν το ενδιαφέρον αυτά που γράφω μη τα δεχτείτε χωρίς να τα ψάξετε μόνοι σας ,μπορεί να
είναι όλα λανθασμένα  ,

οτιδήποτε σύμβολα ή πρόσωπα   του ΥΣΕΕ χρησιμοποιώ είναι απο δικιά μου επιθυμία και δεν δηλώνει ότι το ΥΣΕΕ συμφωνεί με τα γραφόμενα μου .

Την ευθύνη για τα σχόλια την έχουν αυτοί που τα γράφουν,ανώνυμα υβριστικά και που προωθούν την σωματική
 βία τον ρατσισμό δεν θα δημοσιοποιούνται ,
Ρατσισμός είναι όταν στρεφόμαστε εναντίων ανθρώπων αλλά είναι δικαίωμα όταν στρεφόμαστε εναντίων θεσμών (για απόψεις μιλάμε πάντα και όχι για βία ή να προτρέπει  βία .)
 ,
Παράδειγμα: Μπορεί κάποιος να στρέφεται με τις απόψεις του εναντίον του Χριστιανισμού αλλά όχι εναντίων των χριστιανών και το ίδιο
ισχύει για όλα τα θέματα .
 
 καθώς και ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΓΚΡΗΚΛΙΣ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ.
Ηλίας Τ.ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ