Το παιδί πρέπει να αποφασίζει για την θρησκεία του όταν ενηλικιώνεται ή πρέπει να αποφασίζουν οι γονείς του για αυτό; Αν είναι παιδί Ελλήνων Εθνικών;

                                                  

 Και σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να εξηγήσουμε, στον επι αιώνες από την Ορθοδοξία γαλουχημένο Έλληνα, ότι πατρίδα είναι ο ιδιαίτερος, δικός μας, τρόπος αντίληψης του θείου γύρω μας.
Υπάρχουν δύο ειδών θρησκείες στον πλανήτη, οι φυσιολατρικές και οι αποκαλυπτικές.
Οι φυσιολατρικές στην ουσία είναι τα έθνη, οι πατρίδες. Είναι αυτές που ο γαλουχημένος από την Ορθοδοξία Έλληνας ξέρει ως ειδωλολατρικές. Που να ήξερε ότι βρίζει και την ίδια του την πατρίδα λέγοντας τις έτσι.
Είναι ο επι χιλιετηρίδες κοινός τρόπος αντίληψης του θείου γύρω μας.
Στην ουσία η κοινή φιλοσοφική προσπάθεια αντίληψης της φύσης γύρω μας είναι η πατρίδα μας.
Ο δικός μας τρόπος λατρείας καθορίζει την πατρίδα μας.

Οι αποκαλυπτικές είναι οι θρησκείες που αποκαλύπτονται. Βγαίνει δηλαδή κάποιος και μας λέει ότι του μίλησε κάποιος θεός και έτσι είναι τα πράγματα. Εμείς πρέπει να πιστέψουμε την ιστορία ή όχι.
Είναι πάντα πολέμιοι της θεϊκής φύσης και την περιγράφουν ως κατασκεύασμα κάποιου.
Δεν το υπονοούν αλλά το δηλώνουν ξεκάθαρα, σε όλα τα κείμενα τους, ότι είναι εναντίων των εθνικών.
Στην Βίβλο τους το όνομα Εθνικός αλλά και τα παράγωγα του είναι οι πιο με βρισιές στολισμένες λέξεις.
Όπως και το Έλληνας, αν και στο 99% των περιπτώσεων όταν γράφουν εθνικός εννοούν τον Έλληνα.

Στο θέμα μας λοιπόν.
Το να επιβάλεις, γαλουχώντας, σε ένα παιδί, από την νηπιακή του ηλικία, ότι μια ιστορία μιας αποκαλυπτικής θρησκείας, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός, είναι όντως αληθινή και όχι παραμύθι είναι εγωιστικό, στενόμυαλο και διαβρωτικό, αφού στην ουσία του μαθαίνεις να μην ασχολείται με την πραγματικότητα γύρω του.
Φύση, η πραγματικότητα γύρω μας, είναι η ψυχή, η δικαιοσύνη, φιλοσοφία, όλες γενικά οι έννοιες, αρετές και ότι μπορείς να φανταστείς.

Όταν όμως είσαι Έλληνας Εθνικός και μαθαίνεις στο παιδί σου το έθνος του, τον ιδιαίτερο δικό μας τρόπο αντίληψης και λατρείας της φύσης, δηλαδή, είναι σαν να του μαθαίνεις την πατρίδα του, την σημαία του, την ιστορία του, την ταυτότητα του.
Ενώ όταν το μεγαλώνεις χριστιανικά στην ουσία του επιβάλεις να μισεί την πατρίδα του, το έθνος του και ειδικά την φυσική πραγματικότητα που είναι γύρω του και εκεί υπάρχει θέμα, γιατί του μαθαίνεις να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Η παρακάτω φωτογραφία από μια σελίδα των περιοδικών, που και σε εμένα έχουν δοθεί όταν πήγαινα μικρός στο ¨πολιτιστικό¨ κέντρο της ενορίας, μας δείχνει ότι το να βαφτίζεις το παιδί σου χριστιανό είναι σαν να το βάζεις να βρίζει την ίδια του ταυτότητα και το έθνος του.

Δυστυχώς υπάρχει ένα παράδοξο, από τα αμέτρητα που υπάρχουν στη χώρα μας, από την μία οι μηδενιστές αριστεροί συμφωνούν με την άποψη της διαγραφής της εθνικής ταυτότης μας, λες και μπορεί να υπάρχει κάτι χωρίς ιστορία, χωρίς μνήμη.
 Από την άλλη είναι οι ακροδεξιοί εθνικιστές που πραγματικά έχουν απογειώσει τον παραλογισμό γιατί ενώ δηλώνουν πατριώτες είναι και φανατικοί Ορθόδοξοι, δηλαδή κατά των πατρίδων και των εθνών.
Βέβαια οι εθνικιστές κάνουν και κάτι ακόμα πιο διαβρωτικό.
Μαθαίνουν στον αμαθή κόσμο ότι όταν λέμε έθνος εννοούμε τον εθνικισμό και έτσι ανακατεύουν περισσότερο με την κουτάλα στην κατσαρόλα το μπάχαλο του μυαλού του ρωμιού για το τι είναι πατρίδα και έθνος.

                                                       Ευχαριστώ που με διαβάζετε
                                                           Πλήθων Τ. Προμηθεας